Betekenisgevers

Humans are meaning making machines. Ik houd me al enkele jaren met dit onderwerp bezig. Heeft te maken met de zgn inner en outer game. De outer game is dat wat er in de buitenwereld gebeurt. Je gaat boodschappen halen, speelt een partij tennis of verzorgt een training. Allemaal handelingen in de 'gewone' wereld met echte mensen plaatsvinden. Voordat je de outer game goed kunt spelen heb je eerst de inner game al gespeeld. Die speelt zich af in je hoofd. Sportverslaggevers hoor je dan zeggen dat het 'niet goed tussen de oren zit' als een bepaalde sporter de outer game niet goed speelt. 
In mijn wereldbeeld is die inner game randvoorwaardelijk voor de outer game. Als ik mensen coach bij verandertrajecten is de outer game relatief gemakkelijk. Je doet meer A of je laat meer B. Je stopt gewoon geen sigaret meer in je hoofd. Geldt ook voor afvallen (minder voedsel naar binnen proppen)  of gaan hardlopen (schoenen aan en lopen maar). Soms is er voor die outer game wat training nodig (of 10.000 uur training om een echte expert te worden) om techniek aan te leren (tennisopslag, verhalen vertellen, projectmanagement) meestal is dat echter goed te overzien en goed aan te leren. 
Maar maar maar, die inner game. Neem afvallen. 'Gewoon' minder eten naar binnen proppen. Technisch erg gemakkelijk, de mentale kwestie is een hele andere zaak. Je besluit dat je bij de rubberen ruggengraat generatie hoort ( net als ik) en neemt een coach om je te helpen afvallen. De gemiddelde coach helpt je om vastberaden in je hoofd 100 keer te herhalen : ik wil het en ik kan het. En dan ook nog het liefst hardop brullen dat het gaat lukken. Gaan we zo de inner game winnen?  Ik in ieder geval niet. 

Wat is er dan wel nodig. Dat vergt uiteraard wat meer dan een blogje. Toch zal ik proberen hier de komende maanden ruime aandacht aan te geven. Belangrijk voor nu is om je te realiseren dat we meaning making machines zijn. Dat heb ik vertaald in slecht Nederlands naar betekenisgevers. Mensen geven betekenis aan gebeurtenissen die in hun outer of inner game gebeuren. En wat het dan nog wat ingewikkelder maakt is dat ze betekenis gaan geven aan het betekenis geven. En vervolgens … Ok je snapt het patroon. Een voorbeeld: je probeert af te vallen en dat gaat heel goed. Op een bepaald moment om 1600 uur val je bijna flauw van de honger en grijpt het eerste het beste dat voorhanden is: een handje borrelnoten. Die smaken wel goed en omdat je nu toch al gezondigd hebt vandaag neem je nog een handje. Nu het echte hongergevoel weg is krijg je spijt. 'Ik had nooit dat handje moeten nemen', denk je bij jezelf. Nu ben je teleurgesteld in jezelf. 'Maar ik ben eigenlijk best goed bezig en nu ben ik toch teleurgesteld'.  Nu word je boos omdat je teleurgesteld wordt bij 1 foutje. 'Kan ik geen positievere reactie van mezelf verwachten'. Enzovoort en je sleurt jezelf nog een depressie in. 

Denk er maar eens goed over na wat er gebeurt in je hoofd bij deze states en meta states. Dat ga je de volgende keer nodig hebben. Ook jij bent een betekenisgever