TED

Afgelopen woensdagavond ben ik naar een TED bijeenkomst geweest. Nou had ik bewust nog nooit van TED gehoord. Toen ik het zag wist ik wel weer er ooit iets mee gedaan te hebben maar het heeft toen geen indruk gemaakt. Blijkbaar was ik er toendertijd nog niet aan toe.

In een zaaltje in Oosterbeek (het kleinste filmhuis van Nederland en een leuke zaal om ooit zelf nog eens een presentatie te gaan geven) werden 3 filmpjes van 18 minuten vertoond. Die filmpjes staan gratis op de TED website en zijn ook op youtube te vinden. Het zijn filmpjes van de grootste denkers van de wereld, mensen met een grote passie en/of mensen die een eigen kijk op iets hebben en daar een inspirerend verhaal over vertellen. En om dan samen met een groep mensen naar zo'n filmpje te kijken en later te bespreken was voor mij een inspirerende en leuke bezigheid.

Mocht je nog eens wat tijd over hebben dat is TED een leuke en nuttige manier om ideeen en inspiratie op te doen.

Een van de ingebrachte filmpjes was van een meneer (Benjamin Zander) die op passievolle wijze probeert klassieke muziek voor iedereen aantrekkelijk te maken. Hij gaat daarbij in op de zgn. impulses (hard een noot aanslaan) en er gelijk bij knikken met je hoofd. Het lijntje naar organisaties is eenvoudig te trekken. Al die pulses zijn te vergelijken met de targets, deadlines enz. waarbij die een doel op zich worden. De grote lijn, dat waar het uiteindelijk echt om gaat wordt dan wel eens vergeten. Targets zijn wel belangrijk, deadlines zijn wel belangrijk maar niet het doel. In veranderprojecten, waar ik zelf actief in ben, betrap ik me er ook wel eens op dat ik denk dat het sturen van mijlpaal naar mijlpaal er vanzelf voor zorgt dat het project goed verloopt. En hoewel dat technisch gesproken ook zo is wordt het toch een schokkerig en houterig geheel. Het is geen vloeiende melodie. En hoewel ik nog geen klassieke muziek liefhebber ben geworden is het filmpje me toch bij gebleven. Blijkbaar is er toch een gevoelige snaar geraakt.